چون فصل بهاران به دمن بازدرآمد
سرمای شتا را زچمن داد فراری
باهرنفس باد که مستانه دمیدست
گلگون رخ نرگس شده، پروانه خماری
زد شانه به گیسوی شقایق گل نسرین
جامی ز شراب سحری خورد قناری
آواگر گلزار نوای طرب انگیخت
رقصان و غزلخوان شده یاران بهاری
صد غنچه ی خندان روی هر شاخ نشستست
پروانه در آن بزم کند باده گساری
افسوس که بعد از گذر عمر بهاران
نی غنچه به جا ماند و نی بانگ قناری
|
امتیاز مطلب : 32
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
